Single-Use Plastics Directive (SUP)
Relevantie voor de circulaire economie
De relevantie van de SUP voor de transitie naar de circulaire economie wordt beschreven aan de hand van de R-ladder. De R-ladder geeft de verschillende strategieën van circulariteit weer. Hoe hoger op de R-ladder (dus hoe dichter bij trede 1), hoe lager het grondstofgebruik.
R1. Afwijzen en heroverwegen
De SUP verbiedt het op de markt brengen van bepaalde wegwerp kunststofproducten. Op deze manier worden de negatieve effecten van deze kunststofproducten voorkomen en wordt het gebruik van duurzamere alternatieven afgedwongen.
De richtlijn ontmoedigt het gebruik van bepaalde plastic producten voor eenmalig gebruik, onder meer met bewustwordingsmaatregelen en markeringsvoorschriften. Op deze manier gaan consumenten eerder overwegen om een dergelijk plastic product niet te kopen of gebruiken.
Producenten worden op hun beurt gedwongen om de kosten voor deze bewustwordingsmaatregelen en markeringsvoorschriften te dekken, via de uitgebreide producentenverantwoordelijkheid (UPV). Ze zullen daardoor overwegen om plastic wegwerpproducten te vervangen of het plasticgehalte te verminderen.
R2. Verminderen
De SUP stelt eisen omtrent de gerecyclede inhoud voor plastic wegwerpflessen. Hierdoor bevatten plastic producten voor eenmalig gebruik minder plastic.
R3. Hergebruiken
De SUP promoot het ontwikkelen van herbruikbare en duurzame alternatieven ter vervanging van plastic producten voor eenmalig gebruik.
R5. Recycling
Recycling krijgt op verschillende manieren gestalte binnen de SUP:
- De SUP bevat doelstellingen om plastic afval gescheiden in te zamelen, zodat het gerecycled kan worden.
- De SUP bevat eisen voor het gebruik van gerecycled materiaal.
- Via bewustwordingsmaatregelen en informatievereisten - benoemd in de SUP - krijgen consumenten informatie over de ‘do’s en don’ts’ als het gaat om het weggooien van plastic producten voor eenmalig gebruik. Zo wordt betere recycling gestimuleerd.
- De SUP benoemt programma's voor uitgebreide producentenverantwoordelijkheid, waarin producenten verplicht worden om de kosten te dekken van de inzameling van (zwerf)afval van bepaalde kunststofproducten. Op deze manier worden producenten gestimuleerd om plastic wegwerpproducten zoveel mogelijk te recyclen.